நட்பு

ஓங்கிக் கேட்கும் மனதின் இரைச்சல்

அதையும் தாண்டி மெல்லிய 

மயிலிறகாய் வருடும் தென்றல் 

இருண்ட நடுநிசியில் மின்மினியாய்

நம்பிக்கை கொடுக்கும் ஒளி

நற்பாதையில் என்னை அழைத்துக் கொண்டு 

நிற்காமல் ஓடிய நதி 

என்னை நிர்மூலம் ஆக்க விழுந்த 

இடியை எனக்காய் தாங்கிய மலை 

என் மனதை ஆட்கொண்ட தீயவைகளை 

எரித்த நெருப்பு 

என்றுமே எனக்காய் யோசித்த என் அன்னை 

தென்றலாய் , ஒளியாய் , நதியாய் , மலையாய் 

நெருப்பாய் , அன்னையாய் 

நீ எத்தனை அவதாரங்கள் கொண்டாலும் 

நான் உன்னை அழைப்பது ஓர் ஒற்றை

சொல் கொண்டுதான் 

          "நட்பே "

தேடல்

காதலைத் தந்தாய்
கனவைத் தந்தாய்
கண்ணியமான வாழ்வைத் தந்தாய்
நட்பைத் தந்தாய்
நேசத்தைத் தந்தாய்
ஆனாலும் தேடல் கொண்ட மனது
இன்னும் எதையடா தேடுகிறது உன்னிடம்  

நின்னை சரண்ணடைந்தேன்

ஆதி முதல் அந்தம் வரை 

 என் மனக்கோட்டையில் 

 உயர்ந்து நிற்பவன் நீ

கனவு காணும் 

என் கருவிழிக்குள் 

நிறைந்திருப்பவன் நீ 

கனவு கலைந்த 

கண்களுக்குள் கள்ளமில்லா 

உன் பிள்ளை முகம் 

காலை பொழுதின் விடியல் 

காட்டும் வேலையின் அழுத்தம் 

அதையும் வெல்லும் 

உன் சன்னச் சிரிப்பு 

மரண வலியுடன் மனதை 

கசக்கும் உன் மெளனம்

குழந்தையாய் சிணுங்கும் 

சில நொடிகள் 

தலைவனாய் கோபம் காட்டும் 

சில கணங்கள் 

அளவில்லா அறிவின் ஆதிக்கத்தோடு 

ஆசானாய் வியக்க வைக்கும் நிமிடங்கள் 

உன்னை கண்ட கணம் முதலாய் 

ஆச்சரியக்குறியோடு நகரும் 

என் பொழுதுகள் 

கணவனாகி பின் என் காதலனும் ஆனவனே 

நின்னை சரண்ணடைந்தேன்

என் ஏழு பிறப்பிற்கும்